jest super

pieprzona pustka jest w zasiegu mojego wzroku i triumfalnie macha na powitanie. a ja nie chcialam miec z nia nic wiecej do czynienia, nigdy. sa jednak chwile takie jak ta, gdy wydaje mi sie nieuniknione znow skonczyc tak samo. było pieknie ale jest źle i lepiej już nie będzie. nic nie bedzie takie samo po roku i nie ma sie co łudzic, co bedzie dalej jesli teraz wszystko co dostaje to cisza? i co z tego ze robie wszystko co w mojej mocy, co z tego ze ktos mnie docenia, jesli nie docenia mnie ten kto jest adresatem tych wszystkich wysiłków. bylo pieknie ale to byla chwila. bylam blizej niz ktokolwiek wokol ale to nie mogloby tak trwac. zachlysnelam sie, nigdy nie widzialam w sobie takich pokladow zycia, ale widac moje miejsce jest po tej martwej stronie. i nie wiem co dalej.